Catégorie : Terre et Peuple Magazine n°73 - Automne 2017

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

 

Ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης όπως αυτή εκφράζεται από την εντολή την οποίαν δίνει ο λαός στις εκλογές, αποτελεί μια θεμελιώδη αρχή επί της οποίας στηρίζεται –θεωρητικά- η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός. Η αρχή αυτή συστηματικά απαξιώνεται και ολοένα και περισσότερο καταπατάται, εν μέσω μιας αυξανόμενης ρητορικής περί «δημοκρατίας» και «δικαιωμάτων». Η καταστρατήγηση της λαϊκής εντολής με το ΟΧΙ του Ιουλίου 2015, και η δικτατορική φίμωση της τρίτης πολιτικής δυνάμεως της χώρας από τα ίδια τα Δημόσια ΜΜΕ αλλά και υπουργούς των κυβερνήσεων Δεξιάς και Αριστεράς, είναι μια ατράνταχτη απόδειξη. Τα όσα όμως συμβαίνουν στα καθ΄ ημάς, δεν είναι πρωτότυπα αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου , με το οποίο κλείνει η επίφαση δημοκρατίας όπως γεννήθηκε από την αιματοβαμμένη Γαλλική Επανάσταση. Ο Γάλλος καθηγητής Ιστορίας Πιερ Βιάλ, και προσωπικός φίλος του αείμνηστου Ντομινίκ Βενέρ, περιγράφει στο άρθρο που ακολουθεί και δημοσιεύουμε κατ’ αποκλειστικότητα, την κατάσταση που πηγαίνει να επιβληθεί στην Γαλλία. Πραγματικά αποκαλυπτικό. 

…………..

Να που ήρθε η εποχή που πέφτουν τα νεκρά φύλλα. Να που ήρθε η εποχή που πέφτουν οι ψευδαισθήσεις.

Ο Μακρόν θεωρεί τον εαυτό τουέναν ιδιοφυή θαυματοποιό.  Εντούτοις, έχουν αρχίσει να ανοίγουν τα μάτια τους οι καλοί άνθρωποι, αυτοί οι αφελείς Γαλάτες που είχε υπνωτίσει χάρις στιςτεχνικές της ψυχικής προετοιμασίας που εφαρμόζουν όσοι τον εγκατέστησαν στο Μέγαρο των Ηλυσίων με την κινητοποίηση ΟΛΩΝ των μέσων ενημέρωσης με τα ριγέ γιλέκα. Ενώ ο Μακρόν παριστάνει τον ωραίο στην Σύνοδο του ΟΗΕ, προσποιούμενος ότι  δίνει μαθήματα ηθικής σε όλη την Γη, ένας γλυκόπικρος άνεμος σηκώνεται στη Γαλλία. «Η κατώτερη τάξη», ο εργαζόμενος ο οποίος απειλείται συνεχώς να πέσει σε επισφάλεια, ο έμπορος και ο τεχνίτης που συμπιέστηκαν από τον φορολογικό εκβιασμό, ο αγρότης που τον κρατά όμηρο η τράπεζα, όλοι αυτοί οι «τεμπέληδες», όπως είπε ο Mακρόν, καταλαβαίνουν  ποια μηχανή έχει ενεργοποιηθεί για να τους λιώσει ή να τους απομειώσει σε υποτελείς. Δεν θέλουν να υποταχθούν; Τον Μακρόν δεν τον νοιάζει γιατί το MEDEF [σ.μ. κατ’ αντιστοιχίαν ο ΣΕΒ] είναι πολύ ικανοποιημένο με αυτά που συμβαίνουν, κι αυτό είναι το μόνο που μετράει, έτσι δεν είναι;

Αλλά οι ζηλωτές του CAC 40 [σ.μ. ο γαλλικός δείκτης τιμών του χρηματιστηρίου] θα ήταν λάθος να επιχαίρονται. Γιατί, μεγάλη απογοήτευση για τα τσιράκια του συστήματος, την υποταγή των ανθρώπων δεν την έχουν αποκτήσει ακόμα. Οι άνθρωποι; Τι είναι αυτό; Υπάρχουν; Ας ακούσουμε τους pπροφήτες: για τον Κον-Μπεντί [σ.μ. είναι ο Γερμανοεβραίος «Κόκκινος Ντάνυ» του Μάη του ’68, ο οποίος στο βιβλίο του Der grosse Basar περιγράφει ερωτικές συναντήσεις με παιδιά πέντε ετών την εποχή που ήταν δάσκαλος σε ένα αντι-αυταρχικό νηπιαγωγείο] «πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ότι ο λαός έχει πάντα δίκαιο». Για τον Ατταλί, τον γκουρού του Mακρόν, [διαβάστε λεπτομέρειες στο φ. 198 της Εμπρός, 2-5-2017] οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αμφισβητήσουν την "μη αναστρέψιμη πρόοδο" του καπιταλισμού-φιλελευθερισμού. Για τον Λυκ Φερρύ [συντηρητικός φιλόσοφος και πρώην υπουργός Παιδείας της Γαλλίας] το δημοψήφισμα είναι "ένα εργαλείο που πρέπει να αποφύγουμε". Εκτός αυτού, λέει ο[οικονομολόγος] Αλαίν Μεντς, μετά τα αποτελέσματα της ψήφου των Άγγλων και την απόφασή τους να εγκαταλείψουν την Ευρώπη των Βρυξελλών, "αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι η νίκη των λαών επί των ελίτ, αλλά των ανθρώπων που δεν έχουν εκπαιδευτεί επαρκώς πάνω στον μορφωμένο λαό". Όσο για τον διάσημο άγνωστο, που είναι ο φιλόσοφος Γκασπάρ Κένινγκ, βεβαιώνει στην εφημερίδα «Φιγκαρό» ότι ο λαός είναι "η φαντασία ενός μυθιστοριογράφου" ...

Και πρώτα απ’ όλα, με ποιο δικαίωμα οι άνθρωποι κατεβαίνουν στον δρόμο; "Η δημοκρατία δεν είναι ο δρόμος",λέει ο Μακρόν. Με ένα αυταρχικό χαμόγελο, αν και λίγο νευρικό, επειδή ο δρόμος είναι ενοχλητικός για τους κύκλους των αστών, όπου σχεδιάζονται τα μέτρα που έχουν σκοπό να δέσουν, πάντοτε ολοένα και περισσότερο, τους πολίτες. Από την άποψη αυτή, η εκπαίδευση των συνειδήσεων πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Το Σχολείο"αυτή η νέα Εκκλησία με το νέο κλήρο της, τη νέα της λειτουργία, τις νέες πλάκες με τις Εντολές". Είναι τόσο όμορφο όσο oΡοβεσπιέρος ... Φυσικά, αφού υπογράφεται από τον Βενσάν Πεγιόν, ο οποίος ήταν Υπουργός Παιδείας υπό τον Φρανσουά Ολάντ[σ.μ. Επειδή υπάρχει πάντοτε η αιτία πίσω από τις απόψεις και τις πράξεις, μια ματιά στο γενεαλογικό δέντρο του πρώην υπουργού Παιδείας της Γαλλίας, είναι χρήσιμη. Ο Πεγιόν είναι γιος κομμουνιστή τραπεζίτη, του πρώτου διευθυντή της πρώτης σοβιετικής τραπέζης εκτός ΕΣΣΔ, της Εμπορικής Τράπεζας Βορείου Ευρώπης-Eurobank. Εκ μητρός παππούς του ήταν ο ιατρός Λεόν Μπλουμ, γιος του ραβίνου Φελίξ Μπλουμ. Εκ μητρός θείος του είναι ο Ετιέν Εμίλ Μπλουμ,  εφευρέτης του χαπιού χημικής αποβολής RU 486, με το οποίο πραγματοποιείται αποβολή του εμβρύου στα πρώτα στάδια της κυήσεως. Εννοείται ότι οι ευγενείς αυτές και φιλάνθρωπες εφευρέσεις, όπως και το χάπι αντισυλλήψεως, διακινούνται μεταξύ των Λευκών πληθυσμών Ευρώπης και Αμερικής, και δεν χρησιμοποιούνται αποτρεπτικά επί του υπερπληθυσμού Ασίας και λιμοκτονούσης Αφρικής].

Στο βιβλίο του «Μια Θρησκεία για την Δημοκρατία», αυτός ο αβράκωτος [σ.μ. ειρωνικά το προσωνύμιο των μετεχόντων στην Γαλλική Επανάσταση],  έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ σαφής: «Το σχολείο έχει θεμελιώδη ρόλο καθώς πρέπει να απαλλάξει το παιδί από όλους τους προ-δημοκρατικούς δεσμούς του (...) Η Επανάσταση προϋποθέτει την απόλυτη λησμονιά του τι προηγείται της Επανάστασης». Ας σβήσουμε το παρελθόν.Η φράση είναι σχετικά γνωστή, εφαρμόζεται κυρίως στον Παλαιό Νότο από υστερικούς, πρόθυμους να απομακρύνουν όλα τα ίχνη της μνήμης, της «Νότιας Ταυτότητας!»

Δεδομένου ότι τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι, μια τελευταία λέξη για το «νεκρό φύλλο» Φιλιππό [σ.μ. πρόκειται για τον ως προ ολίγου εξ απορρήτων της Μαρίν Λεπένο οποίος αυτήν την εποχή οργανώνει το δικό του κόμμα, τους Πατριώτες]. Μπορεί να πιστεύει ότι είναι ένας λαμπρός χειραγωγός και να έχει λάβει από τους χορηγούς του την αποστολή να διασπάσει το FrontNational, αλλά σκόνταψε στο χαλί, παρά το χαϊμαλί με τον σταυρό της Λορένης, με το οποίο στολίστηκε. "Κάτω από τη γέφυρα Μιραμπώ ρέει ο Σηκουάνας» ...[Δημοφιλές ποίημα του Γκιγιόμ Απολλινέρ, στο οποίο εκφράζεται η παροδικότητα των πραγμάτων].

Pierre Vial

FaLang translation system by Faboba