Terre et Peuple Magazine n°73 - Automne 2017
- Détails
- Catégorie : Terre et Peuple Magazine n°73 - Automne 2017
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης όπως αυτή εκφράζεται από την εντολή την οποίαν δίνει ο λαός στις εκλογές, αποτελεί μια θεμελιώδη αρχή επί της οποίας στηρίζεται –θεωρητικά- η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός. Η αρχή αυτή συστηματικά απαξιώνεται και ολοένα και περισσότερο καταπατάται, εν μέσω μιας αυξανόμενης ρητορικής περί «δημοκρατίας» και «δικαιωμάτων». Η καταστρατήγηση της λαϊκής εντολής με το ΟΧΙ του Ιουλίου 2015, και η δικτατορική φίμωση της τρίτης πολιτικής δυνάμεως της χώρας από τα ίδια τα Δημόσια ΜΜΕ αλλά και υπουργούς των κυβερνήσεων Δεξιάς και Αριστεράς, είναι μια ατράνταχτη απόδειξη. Τα όσα όμως συμβαίνουν στα καθ΄ ημάς, δεν είναι πρωτότυπα αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου , με το οποίο κλείνει η επίφαση δημοκρατίας όπως γεννήθηκε από την αιματοβαμμένη Γαλλική Επανάσταση. Ο Γάλλος καθηγητής Ιστορίας Πιερ Βιάλ, και προσωπικός φίλος του αείμνηστου Ντομινίκ Βενέρ, περιγράφει στο άρθρο που ακολουθεί και δημοσιεύουμε κατ’ αποκλειστικότητα, την κατάσταση που πηγαίνει να επιβληθεί στην Γαλλία. Πραγματικά αποκαλυπτικό.
…………..
Να που ήρθε η εποχή που πέφτουν τα νεκρά φύλλα. Να που ήρθε η εποχή που πέφτουν οι ψευδαισθήσεις.
Ο Μακρόν θεωρεί τον εαυτό τουέναν ιδιοφυή θαυματοποιό. Εντούτοις, έχουν αρχίσει να ανοίγουν τα μάτια τους οι καλοί άνθρωποι, αυτοί οι αφελείς Γαλάτες που είχε υπνωτίσει χάρις στιςτεχνικές της ψυχικής προετοιμασίας που εφαρμόζουν όσοι τον εγκατέστησαν στο Μέγαρο των Ηλυσίων με την κινητοποίηση ΟΛΩΝ των μέσων ενημέρωσης με τα ριγέ γιλέκα. Ενώ ο Μακρόν παριστάνει τον ωραίο στην Σύνοδο του ΟΗΕ, προσποιούμενος ότι δίνει μαθήματα ηθικής σε όλη την Γη, ένας γλυκόπικρος άνεμος σηκώνεται στη Γαλλία. «Η κατώτερη τάξη», ο εργαζόμενος ο οποίος απειλείται συνεχώς να πέσει σε επισφάλεια, ο έμπορος και ο τεχνίτης που συμπιέστηκαν από τον φορολογικό εκβιασμό, ο αγρότης που τον κρατά όμηρο η τράπεζα, όλοι αυτοί οι «τεμπέληδες», όπως είπε ο Mακρόν, καταλαβαίνουν ποια μηχανή έχει ενεργοποιηθεί για να τους λιώσει ή να τους απομειώσει σε υποτελείς. Δεν θέλουν να υποταχθούν; Τον Μακρόν δεν τον νοιάζει γιατί το MEDEF [σ.μ. κατ’ αντιστοιχίαν ο ΣΕΒ] είναι πολύ ικανοποιημένο με αυτά που συμβαίνουν, κι αυτό είναι το μόνο που μετράει, έτσι δεν είναι;
Αλλά οι ζηλωτές του CAC 40 [σ.μ. ο γαλλικός δείκτης τιμών του χρηματιστηρίου] θα ήταν λάθος να επιχαίρονται. Γιατί, μεγάλη απογοήτευση για τα τσιράκια του συστήματος, την υποταγή των ανθρώπων δεν την έχουν αποκτήσει ακόμα. Οι άνθρωποι; Τι είναι αυτό; Υπάρχουν; Ας ακούσουμε τους pπροφήτες: για τον Κον-Μπεντί [σ.μ. είναι ο Γερμανοεβραίος «Κόκκινος Ντάνυ» του Μάη του ’68, ο οποίος στο βιβλίο του Der grosse Basar περιγράφει ερωτικές συναντήσεις με παιδιά πέντε ετών την εποχή που ήταν δάσκαλος σε ένα αντι-αυταρχικό νηπιαγωγείο] «πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ότι ο λαός έχει πάντα δίκαιο». Για τον Ατταλί, τον γκουρού του Mακρόν, [διαβάστε λεπτομέρειες στο φ. 198 της Εμπρός, 2-5-2017] οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αμφισβητήσουν την "μη αναστρέψιμη πρόοδο" του καπιταλισμού-φιλελευθερισμού. Για τον Λυκ Φερρύ [συντηρητικός φιλόσοφος και πρώην υπουργός Παιδείας της Γαλλίας] το δημοψήφισμα είναι "ένα εργαλείο που πρέπει να αποφύγουμε". Εκτός αυτού, λέει ο[οικονομολόγος] Αλαίν Μεντς, μετά τα αποτελέσματα της ψήφου των Άγγλων και την απόφασή τους να εγκαταλείψουν την Ευρώπη των Βρυξελλών, "αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι η νίκη των λαών επί των ελίτ, αλλά των ανθρώπων που δεν έχουν εκπαιδευτεί επαρκώς πάνω στον μορφωμένο λαό". Όσο για τον διάσημο άγνωστο, που είναι ο φιλόσοφος Γκασπάρ Κένινγκ, βεβαιώνει στην εφημερίδα «Φιγκαρό» ότι ο λαός είναι "η φαντασία ενός μυθιστοριογράφου" ...
Και πρώτα απ’ όλα, με ποιο δικαίωμα οι άνθρωποι κατεβαίνουν στον δρόμο; "Η δημοκρατία δεν είναι ο δρόμος",λέει ο Μακρόν. Με ένα αυταρχικό χαμόγελο, αν και λίγο νευρικό, επειδή ο δρόμος είναι ενοχλητικός για τους κύκλους των αστών, όπου σχεδιάζονται τα μέτρα που έχουν σκοπό να δέσουν, πάντοτε ολοένα και περισσότερο, τους πολίτες. Από την άποψη αυτή, η εκπαίδευση των συνειδήσεων πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Το Σχολείο"αυτή η νέα Εκκλησία με το νέο κλήρο της, τη νέα της λειτουργία, τις νέες πλάκες με τις Εντολές". Είναι τόσο όμορφο όσο oΡοβεσπιέρος ... Φυσικά, αφού υπογράφεται από τον Βενσάν Πεγιόν, ο οποίος ήταν Υπουργός Παιδείας υπό τον Φρανσουά Ολάντ[σ.μ. Επειδή υπάρχει πάντοτε η αιτία πίσω από τις απόψεις και τις πράξεις, μια ματιά στο γενεαλογικό δέντρο του πρώην υπουργού Παιδείας της Γαλλίας, είναι χρήσιμη. Ο Πεγιόν είναι γιος κομμουνιστή τραπεζίτη, του πρώτου διευθυντή της πρώτης σοβιετικής τραπέζης εκτός ΕΣΣΔ, της Εμπορικής Τράπεζας Βορείου Ευρώπης-Eurobank. Εκ μητρός παππούς του ήταν ο ιατρός Λεόν Μπλουμ, γιος του ραβίνου Φελίξ Μπλουμ. Εκ μητρός θείος του είναι ο Ετιέν Εμίλ Μπλουμ, εφευρέτης του χαπιού χημικής αποβολής RU 486, με το οποίο πραγματοποιείται αποβολή του εμβρύου στα πρώτα στάδια της κυήσεως. Εννοείται ότι οι ευγενείς αυτές και φιλάνθρωπες εφευρέσεις, όπως και το χάπι αντισυλλήψεως, διακινούνται μεταξύ των Λευκών πληθυσμών Ευρώπης και Αμερικής, και δεν χρησιμοποιούνται αποτρεπτικά επί του υπερπληθυσμού Ασίας και λιμοκτονούσης Αφρικής].
Στο βιβλίο του «Μια Θρησκεία για την Δημοκρατία», αυτός ο αβράκωτος [σ.μ. ειρωνικά το προσωνύμιο των μετεχόντων στην Γαλλική Επανάσταση], έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ σαφής: «Το σχολείο έχει θεμελιώδη ρόλο καθώς πρέπει να απαλλάξει το παιδί από όλους τους προ-δημοκρατικούς δεσμούς του (...) Η Επανάσταση προϋποθέτει την απόλυτη λησμονιά του τι προηγείται της Επανάστασης». Ας σβήσουμε το παρελθόν.Η φράση είναι σχετικά γνωστή, εφαρμόζεται κυρίως στον Παλαιό Νότο από υστερικούς, πρόθυμους να απομακρύνουν όλα τα ίχνη της μνήμης, της «Νότιας Ταυτότητας!»
Δεδομένου ότι τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι, μια τελευταία λέξη για το «νεκρό φύλλο» Φιλιππό [σ.μ. πρόκειται για τον ως προ ολίγου εξ απορρήτων της Μαρίν Λεπένο οποίος αυτήν την εποχή οργανώνει το δικό του κόμμα, τους Πατριώτες]. Μπορεί να πιστεύει ότι είναι ένας λαμπρός χειραγωγός και να έχει λάβει από τους χορηγούς του την αποστολή να διασπάσει το FrontNational, αλλά σκόνταψε στο χαλί, παρά το χαϊμαλί με τον σταυρό της Λορένης, με το οποίο στολίστηκε. "Κάτω από τη γέφυρα Μιραμπώ ρέει ο Σηκουάνας» ...[Δημοφιλές ποίημα του Γκιγιόμ Απολλινέρ, στο οποίο εκφράζεται η παροδικότητα των πραγμάτων].
Pierre Vial
- Détails
- Catégorie : Terre et Peuple Magazine n°73 - Automne 2017
Dead leaves
Here comes the time when dead leaves fall. Here comes the times when illusions fall.
Macron thinks he's a brilliant illusionist. However, good people, these naïve Gauls being hypnotized by him, has begun to open their eyes; thanks to mental conditioning implemented by those who push him towards the ‘Elysée’ with the mobilization of ALL the media in striped vests. While Macron is running the show on the UN platform, pretending to give lessons of morality to the whole world, a bittersweet wind is rising in France. "The lower class", the employee threatened constantly to fall into precariousness, the trader and the craftsman squeezed by the tax extortion, the farmer taken in hostage by the bank (Crédit agricole), all these "lazybones", as Macron has said, understand which steamroller is turned on to roll or reduce them to servitude. They do not want to submit? Macron does not care because the MEDEF is very happy with what is happening, isn’t it?
But the zealots of the CAC 40 would be wrong to show off. That is, to the great disappointment of the system's flunky, submission of people is not acquired yet. The People? What is that? Does it exists? Let us listen to the soothsayers: for Cohn-Bendit, "we must stop saying that the people are always right"; for Attali, Macron's guru, people have no right to question the "irreversible progress" of capitalism-liberalism; for Luc Ferry, the referendum is "a gadget to avoid"; besides, says Alain Minc, following the vote of the English to leave the Brussels Europe, "this referendum is not the victory of the peoples over the elites but of people poorly trained over the educated people"; when the famous unknown philosopher Gaspard Koening ensures the ‘Figaro’s newspaper’ that the people is a "novelist fiction" ...
And first of all, by what right do the people go down to the street? "Democracy is not the street," says Macron. With a smile of command, although a little tense because the street is disturbing for the bourgeois cenacles where the measures are plotting to tie up, again and again, the citizens. In this respect, the training of consciences must begin at school. The School, "this new Church with its new clergy, its new liturgy, its new Tables of the law". It's as beautiful as Robespierre ... Normal, since it's signed Vincent Peillon, who was Minister of Education under François Hollande’s political regime. In his book “Religion for the Republic”, this sans-culotte has the merit of being very clear: "The school has a fundamental role since it must strip the child of all his pre-republican ties (...) The Revolution implies total forgetfulness of what precedes the Revolution. From the past, let's make a clean sweep. This sentence is relatively known, mostly applied in the Old South by hysterics, eager to remove all traces of memory, so southern identity.
Since dead leaves are picked up by the shovel load, a last word on the dead leaf of Philippot. He might think he is a brilliant manipulator and had received from his sponsors the mission to break the FN, but he trips over his words despite his charm, which represents the Cross of Lorraine, of which he saddle himself with. "Under the Mirabeau bridge flows the Seine»…
Pierre Vial
- Détails
- Catégorie : Terre et Peuple Magazine n°73 - Automne 2017
DIE WELKEN BLÄTTER
In dieser Jahreszeit liegt das Laub schon am Boden. Die Illusionen ebenfalls.....
Macron hält sich für einen genialen Gaukler. Doch die braven Leute, jene blauäugigen Gallier, die er durch Manipulation im Dienst derjenigen, die ihn in den Elyséepalast befördert haben - natürlich durch Mobilmachung sämtlicher etablierten Medien - über den Tisch gezogen hat, beginnen langsam, die Augen aufzusperren.
Während Macron in der UNO paradiert und sich anmaßt, der ganzen Welt schulmeisterlich eine Morallektion zu erteilen, zieht in Frankreich scharfer Wind herauf.
Denn die "Leute dort unten": Der von Armut bedrohte Gehaltsempfänger, die steuerlich ausgepressten Handwerker oder Ladenbesitzer, die Bauern, die zu Geiseln des Crédit Agricole geworden sind, all diese "Faulenzer" (so Macron) verstehen allmählich, was für eine Dampfwalze ins Feld gebracht wurde, um sie plattzumachen oder aber in die Zinsknechtschaft zu treiben.
Sie wollen sich nicht unterwerfen? Macron ist das schnurzpiepe, denn die MEDEF (der französische Arbeitgeberverband) freut sich mächtig über diesen Gang der Dinge. Und das allein zählt, oder ?
Doch die Zeloten des CAC 40 (Leitindex an der Pariser Börse) haben keinen Grund zur Euphorie. Denn: Zur großen Enttäuschung der Sytemlakaien ist die Unterwerfung des Volkes noch lange nicht gesichert. Was? Das Volk? Existiert so etwas? Laßt uns den "Propheten" zuhören: Cohn-Bendit: "Man muß aufhören zu sagen, daß das Volk immer recht hätte". Für Attali, Macrons Bezugsperson und Guru, habe das Volk nicht das Recht, den "unumkehrbaren Fortschritt" in Frage zu stellen, den der Kapitalismus/Liberalismus darstellt. Luc Ferry: "Das Referendum (Volksbefragung) ist ein "Gadget", das man vermeiden sollte". Im übrigen, so Alain Minc nach dem englischen Votum, um sich von Brüssel zu verabschieden, sei "dieses Referendum nicht der Sieg der Völker über die Eliten, sondern nur der Sieg der wenig Ausgebildeten über die gebildeten Leute". Und der "Philosoph" Gaspard Koenig, ein grosser Unbekannter, der seinen Senf dazu gibt, versichert in der Zeitung Le Figaro, das Volk sei "eine Fiktion für Romanschreiber".
Im übrigen, wo holt sich das Volk das Recht, auf die Straße zu gehen? "Demokratie heißt nicht, auf die Straße zu gehen" hat Macron gesagt. Dabei grinste er aber mit gezwungenem Lächeln, denn die Strasse ist ja störend für die bürgerlichen Kreise, in denen man die Maßnahmen zaubert, die die Bürger noch mehr in die Zange nehmen sollen. In dieser Hinsicht soll die Meinungsmache und die Konditionierung schon im Schulalter beginnen. Die Schule, "diese neue Kirche, mit ihrem neuen Klerus, ihrer neuen Liturgie, ihren neuen Gesetzestafeln": Das hört sich an wie ein Wort von Robespierre...und aus gutem Grunde, denn das stammt aus der Feder Vincent Peillons, des vormaligen Erziehungsministers von François Hollande. In seinem Buch Une religion pour la République (Eine Religion für die Republik) nimmt dieser kein Blatt vor den Mund: «Der Schule kommt eine besondere Rolle zu, weil sie das Kind von allen seinen vorrepublikanischen Bindungen lösen soll" (…). Die Revolution setzt das totale Vergessen all dessen voraus, was ihr vorausging".
Also reinen Tisch machen mit der Vergangenheit. Diese sattsam bekannte Leier wurde in den alten Südstaaten Amerikas von Hysterikern in die Tat umgesetzt, in dem Bestreben, jede Spur des südstaatlichen Gedächtnisses und der konföderierten Identität auszulöschen.
Da man z.Z. welke Blätter schaufelweise wegräumt, noch ein letztes Wort über das welke Blatt Philippot: Der hielt sich für einen genialen Manipulator, der von seinen Auftraggebern die Mission bekommen hatte, die Front National kaputtzumachen. Dabei hat er sich aber selbst verheddert. Der Talisman mit Lothringer Kreuz, den er am Revers trug, änderte daran gar nichts.
Unterm Pont Mirabeau fließt die Seine.....
Pierre Vial
